/ Sözcükler, akıl dolusu sözcükler. Boş bir kabuktan ahenksiz bir müzik yayılıyor sanki.
Kabuk
Kemikleri yere çeken sinsi ince sicimler
gitgide ağırlaşıyorum
Saçım tütüyor, dibinde biriken gümüş küller
tel tel ayırıyorum
Damarlarımdan özsuyu damla damla çekiliyor
kuru dal çıtırtısıyla derinleşiyor derimdeki çizgiler
kimse duymasa da ben duyuyorum
Nefes almak oksitlenmek
ve zaman demir bir borudan akar gibi
geçiyor içimden.
Tabakta dura dura üzümler bozuluyor
onlar çürümeden tamamlanmalı resim
hiç natürmort çizmedim bugüne dek
ne de kendi portremi
Ben yazıyorum
sözcükler, akıl dolusu sözcükler
boş bir kabuktan
ahenksiz bir müzik yayılıyor sanki
öyle boş ki, nerede başlar nerede biter belirsiz
Çevreleyip içini doldurmakla harcanan ömür
dolgu harcı hafıza tortuları
güzel anılar, boşluğun saf özü baloncuklar
yüzlerce dünün öbeği üzüm salkıımı
Dudaklarımı uzatıp
iştahımı en çok kabartanı koparırım
Gerçi sonuç acıklıdır
yuttuğum boşluğun ta kendisi
ve ağzımda kalan
boşluğun tadı.
- - - - - - -
